‘Het is vies, het smaakt zuur!’.
Mijn moeder antwoordt dat zuurkool niet zuur is.
‘Waarom heet het dan zuurkool?’
Geïrriteerd snibt mijn moeder ‘dooreten, koude zuurkool is niet lekker.’
‘Het is warm ook vies, mag ik nog appelmoes?’
Nu bemoeit mijn vader zich er mee.
‘Gewoon dooreten nu’ bast hij.
‘Maar ik lust dit niet…’.
‘Genoeg! Ga in de keuken je bord leeg eten.’
De 7-jarige versie van mijzelf gaat aan het formica tafeltje in de keuken zitten. Ik hoop dat de zuurkool op miraculeuze wijze verdwijnt.
Na een kwartier komt mijn moeder de keuken binnen.
‘Is dat bord nou nog niet leeg?’
In mij huist een opstandig wezentje dat het ineens genoeg vindt. ‘Bij oma krijg ik nooit zuurkool, alleen lekkere dingen als rode kool!’
‘Dan ga je toch bij oma wonen’ zegt mijn moeder met stemverheffing.
‘Is goed, daar is het veel leuker.’
Voor ik realiseer wat er gebeurd pakt mijn moeder me op, doet de voordeur open, zet me buiten en gooit de deur achter me dicht. Ik kijk beduusd naar de dichte deur en loop dan weg. Op mijn sokken, zonder jas, begin ik aan de wandeling van tien minuten naar oma.
Het is winter, koud en al donker. Halverwege is het opstandige meisje al minder stoer. Best eng in het donker. Maar ik geef niet op. Wat zal oma opkijken!
Oppassen met oversteken, er komt een auto aan.
De auto stopt, het portier zwaait open.
‘Stap maar in, je zuurkool ligt in de vuilnisbak’, zegt mijn vader.
Ik twijfel heel even. Dan geef ik het op. Grijnzend geeft mijn vader een aai over mijn hoofd en zegt ‘ik hou wel van dat temperament van jou’.
Bibberend van de kou kijk ik naar hem op en zeg timide dat ik toch liever thuis blijf wonen.
Een verhaal voor de WE-300. WE-300 is een uitdaging van Plato: schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Woord voor de maand juli is: verzet. Meer lezen of meedoen? Kijk op http://platoonline.wordpress.com
© Anja, 7-7-2012
Ahhhhh.... Ik heb het gewoon te doen met dat kleine meisje... Of het opvoeden ging er vroeger wat harder aan toe, of ik zit hier gewoon twee watjes te creëren....
BeantwoordenVerwijderenOok je WE-debuut is prachtig , Anja!
Dank je wel Natas! Bij mij thuis was het vroeger 'eten wat de pot schaft'. Ik heb wat uurtjes in die keuken doorgebracht ;-) Het kleine meisje is groot, heeft nog steeds temperament, en eet nog steeds liever geen zuurkool!
VerwijderenOh wat een herkenbaar logje, had mijn verhaal kunnen zijn! Alleen was het bij mij andersom, moeder milder dan vader ;-) Een leuk vertelde WE300 over verzet!
BeantwoordenVerwijderenIk kom vaker langs hoor!
Hoi Anja. Leuk dat je bij me kwam lezen. Jouw WE300 heb ik met plezier gelezen, we zouden zusjes kunnen zijn. :-)
BeantwoordenVerwijderen(ja natuurlijk mag je me bij je lijstje zetten)
Mooie We zeg!
BeantwoordenVerwijderenZuurkool, men kon mij er vroeger en nu nog voor wakker maken. Maar bij mij was het ook zo als bij jou maar dan met doperwten en rollade, dat krijg ik er nu dus nog steeds niet in ;-)
Anja, gefeliciteerd met dit prachtige debuut. Toen ik het las dacht ik onmiddellijk aan mijn weigering mijn bordje rode kool te eten. Van die weigering heeft mijn vader heel wreed een foto gemaakt. Ik zit er bij, de lepel met een volle hand omklemd terwijl mijn gezicht op storm staat, in weerwil van de zon die over de tafel schijnt. Zo is mijn bokkigheid voor altijd bewaard gebleven. Ach en jij vond rode kool juist lekker :-).
BeantwoordenVerwijderenIk heb het verhaal met veel plezier gelezen.
PS.2e regel, derde woord: daar moet nog een t bij. Sorry, ik kon het niet laten.:-)
Dank jullie wel voor alle complimenten! Ik lees met veel plezier al jullie WE's en andere verhalen, heerlijk al die verschillende stijlen en inzichten.
BeantwoordenVerwijderenEn Plato... bedankt voor de t(ip) ;-)
Oh wat een leuke WE. Ik zie het kleine meissie voor me. ;-)
BeantwoordenVerwijderenEen mooie WE300. Zie mijn zoon zo zitten voor een bord met zuurkool dat hij ook echt niet lustte. Hij moest wel alles proeven maar bleef het bij een of twee dingen had ik er geen moeite mee. Moest trouwens al lezend ook denken aan Bartje met zijn Ik bid niet veur breune bonen of hoe ze dat daar zeggen.
BeantwoordenVerwijderenMooi debuut.
Geweldig debuut Anja.Heerlijk om te lezen en ook herkenbaar.Ik tetterde aan tafel .Mocht het eten laten staan maar kreeg dan geen toetje. Dat was voor mij een straf dus.........
BeantwoordenVerwijderengroetjes Ria
Beste mrs. T, Gewoonanneke en Ria, ook jullie bedankt voor de leuke reacties! ik word helemaal verlegen van al die complimenten. En ik kom bij jullie allemaal lezen!
BeantwoordenVerwijderenik snap dat eten wat de pot schaft van vroeger wel, het was een veel soberder tijd,
BeantwoordenVerwijderenmaar wat een ellende hebben veel kinderen het aan tafel gehad!
treffend verwoord...zonder een spoortje sentimentaliteit
groet,
assyke
Geweldig geschreven, zag het helemaal voor me...
BeantwoordenVerwijderen