Een doordeweekse avond, hangend op de bank, helemaal verdiept in een spannende film. Plotseling een hoop kabaal, er vliegt iets roods voorbij dat landt op de salontafel, daar overheen schuift en met een zweefduik in de vensterbank springt.
Ondergetekende schrikt zich het leplazerus maar weet dat er nog meer komt. De gedachte is nog niet geboren of zzzoefffffff. Dit is grijs gestreept, rent via de bank op de vensterbank, springt over haar broer en hopla de gordijnen in.
‘Neeeeee, durrrrruit!’ Ik spring overeind, en dat is het startschot voor hetzelfde ritueel maar dan de andere kant op. Ik hoor nagels over het laminaat, een bonk als ze door de snelheid de bocht niet halen en tegen de slaapkamerdeur opknallen, gevolgd door een oorverdovende stilte.
Oké, ik sta nu toch dus gelijk maar wat te drinken pakken. Ik doe de koelkast open en hoor een geluid alsof er een kudde wilde paarden door de gang dendert. Terwijl ik de fles pak en de deur dicht wil doen, schiet er iets de koelkast in. Het is zuslief, om te kijken of er iets te smikkelen valt. Broerlief zit achter me, met zijn liefste blik, even denk ik dat hij grijnst.
‘Jullie wachten nog maar een uurtje op eten’ zeg ik, terug sloffend naar mijn plekje op de bank.
Een kwartier later, de film is nu erg spannend, besluiten die twee over te gaan tot drastischer maatregelen. Broer springt op het tv-meubel en gaat recht voor de tv zitten. Zuslief zit strategisch naast de vaas met bloemen. Beiden kijken me aan met een duistere blik. ‘Denk je echt dat jij dit gaat winnen’?
Zuchtend geef ik me gewonnen en geef die twee eten. Tien minuten later kruipen ze spinnend op schoot en kijken we naar de aftiteling van de film.
©Anja, maart 2019
Een verhaal voor de WE-300. De WE-300 is een uitdaging van Plato: schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Het woord voor de maand maart is: klieren. Lees meer over de WE-300 op Platoonline.
