In het land der blinden

“Hallo, Anja wakker worden, hallo”.  Het klinkt vaag, ver, vreemd. Iemand raakt haar schouder aan en ze opent verwart haar ogen. Er staat een wildvreemde man naast haar bed, vriendelijk glimlachend dat wel, en ze flapt eruit “wat doe jij hier?” De man schiet nu hard in de lach en zegt “ik werk hier”. Langzaam dringt alles weer tot haar door. Ze zag wormpjes en zwarte stipjes, ging daar toch maar mee naar de huisarts, zat een dag later in het ziekenhuis en op dag twee was ze geopereerd omdat het netvlies in haar linker oog los zat. En nu werd ze wakker geschud uit de heerlijke vergetelheid van de narcose.

Een week verder merkt ze dat, ook al ziet ze nog weinig in de letterlijke betekenis van het woord, ze toch ontzettend veel kan ‘zien’. De lieve goede vriend die haar steeds op en neer brengt naar het oogziekenhuis (een rit van 140km), de ontzettend mooie bos bloemen een dag na de operatie van haar sportschool-collega’s, de vele lieve persoonlijke kaarten (soms inclusief chocola), de vele mensen die bellen en appen. Zo hartverwarmend, zo fijn.

Ook alle ellende van de wereld komt ‘binnen’. Ze moet rusten dus kijkt zo goed en zo kwaad als het kan tv. Je suis Charlie, een Joodse supermarkt, Boko Haram, noem het maar op.  De wereld draait door, en dan heb ik het niet over dat tv-programma met die hoogst irritante presentator. Onverdraagzaamheid, ongelijkheid, haatzaaierij over en weer.

Zo ontzettend blij als ze is dat ze het zicht in haar beide ogen nog heeft, zo ontzettend hoopt ze dat iedereen op de wereld zijn ogen opent en we elkaar zien zoals we zijn: mensen, allemaal hetzelfde, ongeacht geloof, overtuiging of huidskleur. Allemaal op zoek naar vrijheid, vrede en geluk.

©Anja, januari 2015

Een verhaal voor de WE-300. De WE-300 is een uitdaging van Plato: schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Het woord voor de maand januari is: waarnemen, Lees meer over de WE-300 op http://platoonline.wordpress.com.