Dagelijks ontmoet je heel veel verschillende mensen. Vrienden, familie, mensen die je heel goed kent, die je minder goed kent, die je denkt te kennen, wildvreemden. Met allemaal heb je een bepaalde interactie. Die onbekende die je even vriendelijk toeknikt of waar je even naar glimlacht. Die lieve collega die je zo graag zou willen helpen, maar je vindt de juiste woorden niet dus kom je niet verder dan een welgemeende knuffel. De buurvrouw die een jaartje ouder wordt en voor wie het loopje naar de brievenbus al een hele onderneming is.
Heel veel indrukken, emoties, gelach, gedachtes. En dat allemaal in 24 uur tijd. Elke dag weer, week in week uit.
Wat ik me gewoon ineens zit af te vragen is hoe het dan komt dat je geraakt wordt door het respectloze gedrag van iemand die je helemaal niet kent. Iemand die je even ontmoet en waarschijnlijk/hopelijk nooit meer zult zien. En die persoon doet iets, of doet iets juist niet, en raakt een bepaalde snaar. En daar zit je dan een paar uur later nog steeds over na te denken. Vreemd, hoe iets volkomen onbenulligs je ineens even niet los wil laten. Ik ga er maar een nachtje over slapen, morgen is het vast verdwenen.
