Opeens sluipt het gevoel binnen
trippelend
op kousenvoeten
onaangekondigd, onzichtbaar
en bespringt me.
Onvoorbereid
laat ik het binnen
het verlamt
mijn hart
verduistert
mijn geest
een totale eclips
Ik vecht mijn
hopeloze
strijd, verzet
met hand en tand
geef mij niet gewonnen
maar win het
dit keer niet.
Ik laat het komen, een
vloedgolf, snel, hard,
meeslepend
wetend dat het mij
nietsontziend
omverwerpt en verslindt
mij achterlaat in een
draaikolk van
angst en verdriet.
Ik spoel aan
als wrakhout
op het strand
mijn innerlijke kracht
gebutst en geschaafd
maar een optimist
verdrinkt niet in
in een tranendal
ik schenk de glazen
halfvol
en toast
op de nieuwe dag.
© Anja, 29-7-2012
Mooi gedicht Anja. Je geeft je niet zo maar gewonnen en als je dan toch verliest, dan was het maar een veldslag. Je bent niet totaal verslagen.
BeantwoordenVerwijderenEen puntje (omdat het zo'n mooi gedicht is):
verslind = verslindt
verlamd = verlamt
(stam + t)
Prachtig! Ben er stil van...
BeantwoordenVerwijderen@Plato, slordig die d's en dt's, en dat als management ondersteuner ;-) Ik heb het aangepast, dank je wel!
BeantwoordenVerwijderen@Sandra, dank je wel!
ook weer een toppertje zeg, heel mooi verwoord
BeantwoordenVerwijderen