Hoe ver je ook reist, hoe ver je ook vlucht, uiteindelijk kom je altijd terug bij jezelf...
Lopend over platgetrapte paden
leidend naar mijn hunkerend hart,
op zoek naar ongerepte vlaktes
verborgen in de valleien
van mijn geest.
Dwalend door de gebergten van
herinneringen
aan vervlogen tijden en
zoekgeraakt geluk
voor altijd verloren
nog immer niet gevonden.
Met mijn dolende ziel
door het landschap
van mijn gedachten
puttend uit de bron van
oneindige fantasie
brengt de reis mij altijd terug
naar mij,
want alleen in mijn
gedichten kan ik wonen.
© Anja, 17-7-2012
Het fijne is dat je je daar zo lekker in kan terugtrekken. Het is jouw plek en als jij niet wilt mag er niemand bij.Gedichten zijn veilige plekken om te wonen en ze weerspiegelen precies wie je in de kern bent. Mooi eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord en denk ook dat het zo is, waar je ook gaat, je komt altijd weer bij jezelf terug. Dat verandert niet.
BeantwoordenVerwijderen