Mijn geschiedenis is begonnen in 1902. In een tijd zo anders als deze. Een tijdperk waarin de trein een prominente rol speelde. De wagons reden langs mijn flanken en hielden stil onder de overkapping. De goederen werden door de beambten gecontroleerd en overgeladen in andere wagons. Daarna werden ze verder vervoerd, binnen en buiten de landsgrenzen.
In 1975 heeft men mij niet meer nodig. Ik ben niet modern genoeg, er zijn betere faciliteiten op beter bereikbare plaatsen.
Maar ik geef mij niet zomaar gewonnen! Drie jaar later ben ik het decor in een korte speelfilm. Ik heb een rol als mijzelf, overlaadstation. Er worden nu echter geen goederen overgeladen, maar mensen. De treinen vertrekken naar Duitsland, enkele reis.
Daarna raak ik enigszins in de vergetelheid en vrees ik het ergste. Tot ik in 2003 tot monument word verklaard. Er gloort hoop! Ik heb er het volste vertrouwen in dat ik word opgeknapt en verzorgd en weer in volle glorie zal stralen. Niets is echter minder waar. Er is sinds die tijd niets meer met mij gedaan.
Er komen feestvierders met kratten bier en drugs, ze blijven tot diep in de nacht en vertrekken dan, hun rommel achterlatend. Ik fungeer als hotel voor zwervers en daklozen, zij zoeken beschutting en warmte.
En soms komen er fotografen. Zij komen met hun camera’s en statieven en nemen foto’s van alle muren, ramen, hoeken en gaten. Ze behandelen mij met respect en verwonderen zich over mijn schoonheid. Op die momenten straal ik. Na ruim 100 jaar komen mensen nog steeds om mij te bewonderen. Ook al ben ik een bouwval, ik ben wel een bouwval met allure!
“Take nothing but pictures, leave nothing but footprints”.
©Anja den Tieter, maart 2013. All pictures taken by and owned by Anja den Tieter.
Mooi, zowel je verhaal als de foto's. Ben nog steeds benieuwd waar je was.
BeantwoordenVerwijderenMooi eerbetoon aan een oud gebouw dat zijn sporen ooit heeft verdiend. Zo'n gebouw verdient een opknapbeurt en een nieuwe bestemming.
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft er prachtig over.
Welk gebouw is het en waar staat het? Die vragen kan ik niet laten te stellen.
Dank je wel voor jullie complimenten Natasja en Plato! Het is nog steeds, of juist nu, een mooi gebouw.
BeantwoordenVerwijderenDeze vorm van fotograferen heet Urban fotografie (kortweg Urbex). Ik ben er pas mee begonnen en vind het geweldig om te doen. En uiteraard maakt mijn fantasie overuren als ik in zo'n pand ronddwaal. De foto's ondersteunen het verhaal, het verhaal verheldert de foto's.
Het is een ongeschreven regel binnen Urbex dat we nooit de locaties prijsgeven van de panden waar we geweest zijn. Dit om te voorkomen dat er lieden met minder goede bedoelingen de boel gaan slopen. Een andere regel is het 'take nothing but pictures, leave nothing but footprints'. Je neemt niets mee, ook al staat de halve inboedel nog in een pand/huis. En je laat geen rotzooi achter, alleen je voetstappen. Het is dus niet persoonlijk, maar ik beantwoord de vragen over waar ik was en waar het staat niet.
Nu ik wat meer van de achtergronden van dit stukje weet, is het antwoord voor mij ook meteen begrijpelijk. Dank je wel.
VerwijderenWat bijzonder om te horen deze manier van fotograferen, had er nog nooit van gehoord. Het is inderdaad jammer dat zulke panden zo verwaarloost zijn vaak is er geen geld om ze op te knappen of er iets mee te doen. Ik vind eerlijk gezegd die oude spoorstations waar ze de oude origninele stationshallen gehandhaafd hebben juist zo mooi en indrukwekkend altijd. Mooi verhaal zo weer.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!!!! Ik hou echt van dit soort logjes, jouw tekst laat het gebouw leven, jouw foto's laten zien hoe of het echt is. Mooi hoor.
BeantwoordenVerwijderenpff dit is erg haal maar weg hoor haha staat er nog niet goed.......
BeantwoordenVerwijderenHahaha, heb het weggehaald hoor, hoewel ik wel nieuwsgierig was naar wat je er nog meer van zou gaan maken ;-)
VerwijderenMooi zoals je het van een totaal andere kan beschrijft!
BeantwoordenVerwijderenZoals altijd geef je mij stof tot nadenken...
Liefs San
Wat een originele manier om over een gebouw te schrijven! Fijn dat Plato de vraag stelde, want ook ik vroeg me meteen af waar dit pand staat. Na het lezen van je uitleg heb ik begrip (en respect) voor je antwoord.
BeantwoordenVerwijderenMet heel veel plezier gelezen!
Anja mijn fantasie ging door de gebouwen en bij het ene vormde zich in mijn hoofd een thriller en bij de andere jeugdsentimenten.
BeantwoordenVerwijderenHier heb ik van genoten, zowel van de verhalen als van de prachtige foto's.
Groetjes, Ria
Eindelijk heb ik ook een WE kunnen produceren. Moeilijk na al die mooie verhalen.
BeantwoordenVerwijderen