Ze keek naar het huisje en heel even aarzelde ze. Gluren bij de buren oké, maar naar binnen stappen in het leven en de privacy van een ander ging een stap verder. Het was nogal illegaal, ook al was het huisje onbewoond. Maar tegelijkertijd was er die adrenaline rush. De spanning van het betrapt kunnen worden. De nieuwsgierigheid naar wat er allemaal te zien was. Haar rebelse en avontuurlijke aard nam zoals zo vaak het heft in handen en ze wurmde zich langs het openstaande hek.
Dwalend door het huis ontvouwt zich, kamer na kamer, een stukje leven van onbekende mensen. Hoe langer ze rondkijkt, hoe meer vragen er in haar opkomen. Wie woonden hier, wat deden ze in het dagelijks leven, waren ze gelukkig of verdrietig, of gewoon zoals iedereen een mix van allebei?
Ze bekijkt de nog aanwezige inventaris en zoekt naar hun passies, hun dromen. Haar oog valt op het spiegeltje op de vensterbank in de slaapkamer. Wie had daar in gekeken? Waar had die persoon aan gedacht als hij of zij de tuin in keek?
In de woonkamer staat een koperen keteltje op de kachel, klaar om water te koken voor de thee. Een paraplu wacht vergeten in een hoek... 
Na een laatste blik verlaat ze het huisje langs dezelfde weg als ze gekomen is. Ze hoopt dat de dromen van de bewoners zijn uitgekomen en dat zij op hun manier van het leven hebben genoten. De paar achtergebleven spullen op de eettafel doen vermoeden van wel. “Celebrating life”, op een ingetogen manier.
©Anja, april 2013.
Een verhaal voor de WE-300. WE-300 is een uitdaging van Plato: schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Woord voor de maand april is: vieren. Lees meer over de WE-300 op http://platoonline.wordpress.com
Wat goed, Anja, prachtige foto's, gecombineerd met een prachtig verhaal, en ook nog eens passend bij het woord! Bixar... al die spullen die er al jaren staan. Hoe langer je kijkt, hoe meer vragen inderdaad. Mooi hoor.
BeantwoordenVerwijderenBixar? Bizar...
VerwijderenEn nog 3 ongeopende bierflesjes op tafel, hmm die moet echt direct vertrokken zijn. :-)
BeantwoordenVerwijderenEen ontroerend verhaal, een kijkje in het leven van vreemde mensen... Ik hoop dat ze inderdaad iets te vieren hadden...
BeantwoordenVerwijderenMooie foto's ook! Dat zijn schilderijen toch? Van jou?
Dit zijn echt foto's Trees, zelf genomen en daarna zelf bewerkt (HDR).
VerwijderenMooi verhaal... indringend ook, roept de vraag op waar die bewoners zijn gebleven....
BeantwoordenVerwijderenHeel bijzonder verhaal. Vooral ook omdat de vragen onbeantwoord blijven omdat de sporen in het huis nooit zullen spreken. De afbeeldingen passen er prachtig bij. Ik heb geen vragen. De combinatie van beeld en woord is precies goed zoals hij is. Prachtige, ingetogen WE.
BeantwoordenVerwijderenMooi hoe je me mee neemt in je verhaal alsof ik achter je loop bang om betrapt te worden en toch nieuwsgierig van wat ooit was, de beelden en het verhaal passen in elkaar en geven aan dat ze toch wel hebben genoten, de bloemen in vaas, de biertjes het huiselijke allemaal tekenen van en Celebrating Live.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Laura
Prachtig verwoord. Graag gelezen.
BeantwoordenVerwijdereneen goed gecombineerde WE, de foto's maken het helemaal af.
BeantwoordenVerwijderenLeuk! Je verhaal gaat verder met hetzelfde gebouw als de foto van je vorige blog.
BeantwoordenVerwijderenHeb je dat ingecalculeerd? Ik bedoel: wat was er eerder je verhaal of WE-300?
Het maakt niet uit (het is puur nieuwsgierigheid) want ik vind je verhaal en bewerkte foto;s prachtig!
Dank je wel voor je complimenten Mirjam! Het verhaal was er eerder dan de WE, kon er op het eind een draai aan geven waardoor het "vieren" opdook :-) Overigens is dit niet hetzelfde gebouw als de vorige blog; ik ben overal en nergens!
VerwijderenJa ik dacht hetzelfde als Mirjam, volgens mij is dat een soort sport van je. Maar het is een intrigerend verhaal en heel mooi die foto's . Een vriend van me had een keer een tentoonstelling met foto's die hij zo bewerkt had, dat was ook zo mooi, het lijkt net of het schilderijen zijn geworden.
BeantwoordenVerwijderenMooie WE300 Anja evenals de foto's .Je brengt me in verleiding er weer een ander verhaal van te maken.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Ria
Mooi verhaal en mooie foto's!!
BeantwoordenVerwijderenHeel bijzonder.
Hallo zeg, wat een prachtige eenvoudige doordachte WE
BeantwoordenVerwijderenIk werd helemaal meegesleept in je verhaal.
Knap geschreven!
Iedereen ontzettend bedankt voor alle complimenten en lieve woorden! Fotografie is een nieuwe (ik moet eigenlijk zeggen weer opgepakte) hobby van me. De plekken waar ik fotografeer zetten mijn fantasie aan het werk, met dit soort blogs tot gevolg. Heerlijk om te doen en ben blij dat jullie er van meegenieten! Ik ga dit weekend op mijn gemak bij iedereen even 'bijlezen' :-)
BeantwoordenVerwijderenleuk die foto`s bij de WE-300 met genoegen gelezen hoor.
BeantwoordenVerwijderenWat een origineel idee, tekst en foto's die zo goed bij elkaar passen. Mooi gedaan.
BeantwoordenVerwijderenOriginele invulling van de uitdaging! Goed verhaal, goed ondersteund door de foto's. Of is het omgekeerd?
BeantwoordenVerwijderenKuch....
BeantwoordenVerwijderenikweet het Plato, ben weer te stil....
VerwijderenMooi stukje en de foto's erbij zijn schitterend.
BeantwoordenVerwijderen