Burned but not broken



Het kwam zomaar van de ene op de andere dag. En toen het even plotseling weer weg was werd het haar op een pijnlijke en harde manier duidelijk: er was meer schade aangericht dan ze aanvankelijk dacht en voor mogelijk had gehouden. Deze orkaan vol leugens had een ravage achtergelaten, een ruïne van wat ooit was.

In eerste instantie vond ze het lege en verlatene wel best. De boel was om haar heen ingestort en daar kon ze wel mee leven dacht ze. Ze had voor hetere vuren gestaan toch? Ze merkte wel dat het steeds verder afbrokkelde, als een niet te stuiten erosie. 
En ze had geen rekening gehouden met het vechtertje in haar, dat kleine stemmetje dat het altijd beter lijkt te weten. Dat maar bleef fluisteren “dit gaat niet vanzelf over, je zult hard aan het werk moeten, anders wordt het nooit meer bewoonbaar”.

Het duurde een paar maanden voor ze over een opknapbeurt begon na te denken. Ze ging steeds meer inzien dat ze de boel overhoop moest halen. Het afbreken had iemand anders gedaan, zij was de enige die het weer kon opbouwen. Steen voor steen, dag voor dag. Als ze nu niet ingreep bleef er alleen een braakliggend terrein over. 
Dus stroopte ze de mouwen op en ging aan het werk. Rigoureus, soms rancuneus, af en toe radeloos, vol vragen, onbegrip en ongeloof. Maar altijd met een niet aflatende volhardendheid. Ze zou dit voor elkaar krijgen, ze moest dit voor elkaar krijgen.

Meer dan een jaar heeft ze gebouwd, gemetseld, gevoegd, verbouwd en opgebouwd. Het is nog lang niet af, maar de fundamenten zijn weer sterk. Sterker dan ooit eigenijk. Zij gelooft er weer in. Haar enige twijfel zijn die muren er om heen... zal ze daar ooit weer een deur in maken?



©Anja, september 2014.


Een verhaal voor de WE-300. De WE-300 is een uitdaging van Plato: schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Woord voor de maand september is: renoveren. Lees meer over de WE-300 op http://platoonline.wordpress.com/.

19 opmerkingen:

  1. Ik zou die deuren zeker opmaken Anja. Tien tegen een dat achter één zo'n deur iemand staat die je graag helpt met voegen, schilderen en de boel leuk aankleden.
    Je hebt het mooi geschreven. Driehonderd woorden metafoor. Het moet een moeilijke tijd zijn geweest. Want als je zelf afbreekt weet je wat er gaat komen. Als een ander het doet zit je ongewild met de rotzooi en die ander gaat in een mooi huis wonen dat helemaal AF is. Zo lijkt het tenminste.
    Maar wie zijn eigen puinhopen tot een mooi succes weet om te buigen is misschien wel veel sterker en heeft meer uit zichzelf gehaald.
    De vrouw in dit verhaal verdient daarom alle lof. Ze zal zeker niet zonder succes zo'n deur openen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Knap geschreven zo positief en uit het leven gegrepen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ze redt het Anja. Ze heeft de eerste stappen gezet. Straks gaat er ook en deur open, eerst nog op een kier, dan steeds verder tot ze op een morgen de deur wagewijd opengooit en roept :hier ben ik.
    pracht WE

    groetjes, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als geen ander weet ik hoe zij zich voel(t)de .... die muren zonder deuren, is goed, mag best even. Zodra de tijd er tijd voor is, komen die deuren vanzelf. Zoiets is niet te overhaasten ook al zou je willen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooie en lieve reacties van iedereen! Dit geeft een ongelooflijk warm gevoel, dank jullie wel allemaal! Gisteren zei een vriendin in reactie op deze blog "maak een deur met een slot maar wel met zo'n kijkspionnetje er in". Geweldig vond ik die opmerking. Denk dat dat een goede voorlopige oplossing is. En het komt goed! Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Indrukwekkend, zo'n bouw-stér...
    En dit verhaal is een deur, in die hoge, dikke muur.
    Pakkend geschreven, compliment!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een geweldig verhaal, heel goed geschreven!
    Ik hoop dat "ze" het allemaal zo goed heeft opgebouwd dat het niemand meer lukt het bouwwerk omver te halen. En misschien komt het ooit zover dat ze de muur niet meer nodig heeft en hem steen voor steen kan afbreken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ademloos heb ik het verhaal gelezen. Zo mooi..... Ik voelde het verdriet, het gevecht. Echt prachtig geschreven. En die muur, dat komt wel goed.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi verhaal, een kijkje in de ziel van een verpletterd mens. Misschien kan ze beginnen met een raampje in een van de muren? Eerst eens kijken wat de wereld zoal te bieden heeft?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een verhaal wat me bekend voor komt eigenlijk wel. Je moet gewoon alles weer opbouwen en dat valt soms niet mee. Maar het klinkt mooi en hoewel mijn deur ook nog steeds niet vol open staat heb ik er toch maar een genomen. Hoop dat jouw deur er ook komt en opengaat. Een mooie WE

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oh, ik vind hem prachtig jouw WE. Begrijpelijk vooral ook. Zo gekwetst raken doet wat met je.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. De oplossing die jou vriendin gaf, wilde ik ook geven. Wel deuren, maar je hoeft ze niet gelijk wagenwijd open te zetten. Als de ander op de goede manier op jou deur klopt, zul je vanzelf voelen : nu ga ik hem open doen. En dat kijkgaatje? Gebruik hem voorlopig om even rond te gluren, wat er rond die deur gebeurd. :-) Een erg sterk verhaal trouwens,

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik vind het een geweldig goede WE300! Je leeft mee, en voelt het mee. Dergelijke situaties komen best veel voor, zelfs als het zonder wraakgedachten gaat.
    Pas op dat je de muren niet te dik maakt, maar je moet ook de deuren niet open laten staan, op zijn minst kan het dan gaan tochten, maar er kan ook gespuis binnensluipen...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ze kan beginnen met een groot raam, wellicht dat de stap naar de deur dan iets minder groot wordt.
    Ze is sterk genoeg, anders vecht je niet zo lang.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een mooie WE. En wat een sterke vrouw. En die deuren moeten er zeker komen. Het hoeven geen grote hoge poorten te zijn maar een klein deurtje is beslist noodzakelijk! En vergeet het raam niet want je weet het hè: als zich hier een deur sluit gaat ergens anders aan raam open!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Heel heel veel respect. En dat idee met het spionnetje is klasse van je vriendin.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ja, altijd de deur openmaken! Wie een weg bouwt naar een ander, kan altijd heen en terug...
    Mooie WE met een prachtige laatste zin.
    Groetjes Kakel

    BeantwoordenVerwijderen