Ze keek naar het huisje en heel even aarzelde ze. Gluren bij de buren oké, maar naar binnen stappen in het leven en de privacy van een ander ging een stap verder. Het was nogal illegaal, ook al was het huisje onbewoond. Maar tegelijkertijd was er die adrenaline rush. De spanning van het betrapt kunnen worden. De nieuwsgierigheid naar wat er allemaal te zien was. Haar rebelse en avontuurlijke aard nam zoals zo vaak het heft in handen en ze wurmde zich langs het openstaande hek.
Dwalend door het huis ontvouwt zich, kamer na kamer, een stukje leven van onbekende mensen. Hoe langer ze rondkijkt, hoe meer vragen er in haar opkomen. Wie woonden hier, wat deden ze in het dagelijks leven, waren ze gelukkig of verdrietig, of gewoon zoals iedereen een mix van allebei?
Ze bekijkt de nog aanwezige inventaris en zoekt naar hun passies, hun dromen. Haar oog valt op het spiegeltje op de vensterbank in de slaapkamer. Wie had daar in gekeken? Waar had die persoon aan gedacht als hij of zij de tuin in keek?
In de woonkamer staat een koperen keteltje op de kachel, klaar om water te koken voor de thee. Een paraplu wacht vergeten in een hoek... 
Na een laatste blik verlaat ze het huisje langs dezelfde weg als ze gekomen is. Ze hoopt dat de dromen van de bewoners zijn uitgekomen en dat zij op hun manier van het leven hebben genoten. De paar achtergebleven spullen op de eettafel doen vermoeden van wel. “Celebrating life”, op een ingetogen manier.
©Anja, april 2013.
Een verhaal voor de WE-300. WE-300 is een uitdaging van Plato: schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Woord voor de maand april is: vieren. Lees meer over de WE-300 op http://platoonline.wordpress.com
